Een drama in vier bedrijven. Wie dacht dat de trip naar KV Dosko Beveren ‘a walk in the park’ zou worden, donderde gauw van zijn wolk af. De tweedejaars zetten tegen een bescheiden ploeg hun zwakste prestatie van het seizoen neer. Men neme 4 doelpunten (inclusief een spookpenalty) in geschenkverpakking, 5 eetlepels misplaatste arrogantie gemixt met laksheid achterin, 3 teentjes schrijnend gebrek aan trefkracht voorin en 1 kg middenveldmoeheid, en je hebt het perfecte recept voor een collectieve offday. Dit was zwemmen voor gevorderden. Een bezinning dringt zich op.
De verbijstering bij het laatste fluitsignaal om 16.10 uur was groot. Niemand in het Tieltse kamp (spelers, trainer & ploegafgevaardigde, supporters) die goed kon plaatsen wat er zich de voorbije 80 minuten aan de Izegemseaardeweg net had afgespeeld. Verdoofd door de 4-voudige uppercut droop het gezelschap af. Geen ideale opwarmer voor de 12de Man Party of familiebarbecue ’s avonds.
Was het de hitte (24 graden in de schroeiende zon) die de Kanaries parten speelde? Trainer Michiel wilde er na de wanprestatie van zijn team niks over horen. Of het nu het veld, de scheids of het weer was: de excuses waren uit stock voor dit collectieve falen. Of toch niet? Waarom moesten uitgerekend drie U15-spelers (Artan, Daniel en de pas herstelde Thijs) luttele uren voordien nog driekwart match de U17 gaan depanneren op een moment dat een rist speelgerechtigde U21 bye waren? Wedstrijdfrisheid doe je daar niet van op. En ook: bij gelegenheden als deze wordt duidelijk wat het surplus was van de in het tussenseizoen vertrokken Alessandro, Adam, Jaron, Jason en Kader.
Alleen koop je ook daar niks voor. Dylan, Thijs, Artan, Philippe, Robert, Léon, Rune V.L., Wout V.D.K., Efrem, Warre, Qiano, Daniel en de debuterende Raf M. (bij afwezigheid van Rune M., out met de hiel) begonnen nochtans aardig tegen Dosko Beveren. De betere combinaties waren voor ons, de thuisploeg werd op de eigen helft geparkeerd. Wout V.D.K. miste in één tijd een voorzet van Efrem, een noodrem op de solerende Artan had best een gele kaart verdiend.
Net toen we onze twijfels neerpenden over de groen-witte defensie, mocht aan de overkant hun nummer 10 zomaar de bal oppikken en doodleuk door de as wandelen. Dylan kreeg zijn harde schot pas achter de lijn geklemd: 1-0 na 7 minuten. Maar erger nog dan de verrassende achterstand: Tielt bleek al snel compleet van slag. De foute beslissingen stapelden zich op, elke tweede bal ging verloren. Het spel was dermate statisch, voor de mini-break noteerden we alleen een voorzet van Léon op aangeven van Qiano. De keeper plukte het leer uit de lucht.
In deel 2 zonk het lekke Tieltse bootje pas echt naar de bodem van de Dosko-zee. Bij een aantal stilstaande fasen (corners, vrije trappen van Efrem en Rune V.L.) werd het vuur nog even aangewakkerd, maar bij elke omschakeling van de gastheren luidde de alarmbel. De geelhemden leken het simpel voetballen instant verleerd, hanteerden standaard de lange (lees: verloren) bal en lieten steeds grotere kloven tussen de linies ontstaan. Toen men het achterin ook nog eens tijd vond voor wat show, was het hek helemaal van de dam.
Tussen minuut 30 en 34 kregen die van Door Onderlinge Samenwerking Komt Overwinning (dat de onzen dáár niet eerder op gekomen waren) twee goals met een grote strik aangeboden. Een misverstand tussen Artan en Dylan gaf de 2-0 weg, na een dekkingsfout op de rechterflank (met een driemansdefensie moet je nu eenmaal naar binnen knijpen) mocht er veel te makkelijk afgewerkt worden voor 3-0. Dylan had amper een parade moeten uitvoeren maar toch stond Tielt drie doelpunten in het krijt: frustrerend.
In een poging de lamlendigheid te doorbreken posteerde Michiel na rust dan maar Philippe (weer) in de aanval, en even leek de motor misschien toch nog aan te slaan. Thijs snelde weg op aangeven van Philippe: zijnet en corner. Ook Daniel (halve kopbal naast), Philippe (schotje in de handen van de doelman) en Rune V.L. (op corner Efrem) staken de neus nog aan het venster, maar voor het overige bleef de bal vooral danig mishandeld worden.
Een grondscherend schot van de Roeselarenaars was veel dreigender: nipt naast de paal buiten. Toen de piepjonge ref even later een zuivere tussenkomst van Artan als een fout in de zestienmeter beoordeelde, ging het licht helemaal uit. Alles was in deze match in de aanbieding, inclusief de penalty’s: 4-0 na 54 minuten. Philippe tekende met Daniel nog voor de knapste actie van de match, de doelman ranselde de uithaal naar de winkelhaak van Daniel uit zijn doel. Een tweede poging van Philippe miste het doelkader.
Wat bracht het slotbedrijf dan nog? Een opstelling met Philippe én Artan in de spits verleidde Tielt tot het droppen van nog meer diepe ballen. De kansen die dat opleverde, bleven allemaal onbenut. Wat Artan (één keer een kap te veel, één keer alleen op de doelman), Efrem (vrije trap naast) en Philippe (één overhaaste poging, één hobbelend balletje naast de paal) ook probeerden, het mocht niet zijn. Het "zwemmen" hield intussen aan. Ei zo na kregen we op de tegenaanval nog een vijfde geval van Comedy Capers in de maag gesplitst, maar de forfaitscore bleef iedereen bespaard.
Na dit debacle wordt bezinnen en werken, hárd werken de boodschap. Het mes tussen de tanden klemmen en gáán. Voor de training van maandag moeten alvast de loopschoenen mee. Het jeugdbestuur en de U17/U21 van VV Tielt kunnen die misschien ook aantrekken. Wedden dat er tijdens het rondjes malen geweldige inzichten oppoppen? (kvl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten