De tweedejaars U15 zitten in de hoek waar de klappen vallen. Na de non-prestatie op Dosko Beveren boorde de negatieve spiraal zich op Club Roeselare nog wat dieper in de Tieltse gelederen. Niks lukte, de focus leek volledig zoek. Met 4-0 mochten de Kanaries niet eens mopperen. De patiënt is ziek, het medicijn wordt gezocht in de midweek-bekermatch van woensdag tegen SKD Hertberge.
In De Zoete Pinte, de aftandse tweede locatie van Club Roeselare op de hoek van de Mandellaan en de Kaaistraat, moest de kleedkamerdeur open blijven bij gebrek aan functionerende verlichting. Ook met de 14 gsm-zaklampen van Dylan, Warre, Thijs, Artan, Robert, Rune V.L., Wout V.D.K., Efrem, Rune M., Daniel, Philippe, Qiano, Julien en Raf M. (Léon ontbrak) bleek een officiële arbiter niet te vinden. Als stand-in draafde een soort Ed Sheeran van eigen kweek op, die ondanks zijn jonge benen amper uit de middencirkel zou komen en zich voor de rest liet leiden door aanwijzingen vanuit de bevriende dug-out. Lekker…
Damme revisited dus? Nou, niet helemaal. Toen hadden de geelhemden zonder scheidsrechterlijke dwalingen altijd gewonnen, nu kwamen ze in geen honderd jaar in de buurt van een punt. De toon werd van bij de aftrap gezet. Eén steekbal tussen Artan en Dylan bracht beiden aan het twijfelen en bij gebrek aan communicatie knalden ze dan maar tegen elkaar aan. Club Roeselare bestond het om voor open doel de wenkende kans in een flagrante offside-goal om te zetten.
De gastheren hadden evenwel bloed geroken en hielden Tielt vanaf dan in een houdgreep. Handspel van Thijs resulteerde in een vrijschop, Dylan loste het leer maar redde de rebound. Onze nummer 1 werd voortdurend aan het werk gezet, de reactie bleef beperkt tot een lob van Rune V.L. (over) en een knappe opening van Artan op linksbuiten Philippe (te ver van de voet getikt). De samenhang en de scherpte ontbrak, en toen achterin een interceptie werd gemist, liep de spits iedereen verloren en mikte hij buiten bereik van Dylan in de rechterbenedenhoek: 1-0 na 16 minuten.
De beste kans van deel 1 volgde nog uit een steal van Efrem (naast), na de mini-break bleef het spelbeeld ongewijzigd. Na twee eerdere prikken verkoos Dylan een bal met de voet te ontzetten, de grote mogelijkheid die eruit voortvloeide stierf op de paal. Een lijkbleek Tielt kon geen vuist maken en legde de Rodenbach-cavalerie geen strobreed in de weg. Twee dotten van kansen gingen nog voorlangs, halfweg het tweede bedrijf viel de onvermijdelijke 2-0 dan toch. Het was schrijnend te zien hoe de voorzet vanop de vijandelijke linkerflank alles en iedereen mocht passeren om dan al te makkelijk tegen de touwen te worden verlengd.
Dat de ref intussen zowat alles in het nadeel van Tielt floot, hielp ook niet echt. De Krottegemse assistenten vonden het nodig om de Tieltse aanhang met schuttingtaal uit te kafferen: zo’n namiddag zou het dus worden. Even later stond het 3-0: een mooie goal onderstreepte de suprematie van wit-zwart. Een zoveelste wenkende opportuniteit werd op slag van rust nog verkeken, voor de bezoekers konden we enkel een afgeblokt schot van Wout V.D.K. noteren.
Tielt moest na de kampwisseling verder zonder Artan (heup, ten gevolge van de botsing met Dylan), Qiano (hiel) en Rune V.L. (maag). Een nieuwe afgang bleek onafwendbaar. De opeenstapeling van foute beslissingen en balcontroles is een nieuw gegeven voor deze ploeg die veel beter moet kunnen. Moedeloosheid werd ieders deel, ook een goeie cross van Wout V.D.K. op Rune M. bracht geen zoden aan de dijk.
De leider in reeks B zat in een riante zetel. Typerend: op een Roeselaarse corner omringden vier verdedigers één thuisaanvaller en toch kon die nog afdrukken. Geel-blauw bleef de rode loper uitrollen met een uittrap pardoes in de voeten en twee keer erg riskant balverlies, in minuut 55 liet het zich uiteindelijk een vierde keer simpel de baard afdoen: 4-0.
In het slotbedrijf leunde Club volgevreten achteruit, die van ons konden voor het eerst een aanval over 5 stationnetjes volbrengen die eindigde met het eerste bezoekende schot tussen de palen vanwege gelegenheidsrechtsbuiten Thijs. Artan (net als Rune V.L. weer tussen de lijnen) dwong de keeper plat te gaan, maar al bij al bleef het een spektakel van blinden en slechthorenden. De vrijstaande man werd per definitie overgeslagen, het duel amper aangegaan.
Voor het toetje zorgde… wie anders dan de (stro)man in het zwart. Een correcte tackle van Rune V.L. werd bestraft met een penalty, die vervolgens ellendig zwak op Dylan werd getrapt. Julien stopte op de lijn de bal met de hand, maar nu werd de terechte strafschop niét gefloten. Raf M. moest nog met een kniestoot het veld verlaten, en toen werd iedereen uit zijn lijden verlost. Een match om instant te vergeten, al is het maar de vraag hoe snel de tweedejaars uit dit dal kunnen klimmen. (kvl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten