Vijf wedstrijden in 14 dagen: de eerstejaars betaalden voor de Engelse weken die aan het eind van de eerste seizoenshelft geprogrammeerd stonden op de valreep een prijs die oprecht pijn deed. In de ‘do or die’-wedstrijd om de tweede plaats met SV Anzegem kon de moedige ploeg van trainer Jeroen niet op tegen een overmacht aan omstandigheden die tegen zaten. Het 2-0 verlies doet evenwel niks af van de ronduit knappe eerste passage bij ‘de grote jongens’ die de lichting van 2005 veelal kruidde met sprankelend voetbal. Het leverde een mooi rapport op, met felicitaties van de jury.
Vooraf was er al het gedoe over spelen op zaterdag of zondag,
eenmaal terplekke in Stadion De 3 Kaven
werd duidelijk waarom. De thuisploeg voerde een manoeuvre uit zoals de
tweedejaars in Damme overkwam: geen officiële scheidsrechter
aanvragen en vervolgens een eigen vazal de weide insturen. Voeg daarbij het rotslechte weer, de
karrenvracht afwezigen (Mateo, Altin, Lukas, Maxim en Thomas die onverwachts toch
niet tijdig weg geraakte op zijn judotoernooi), een trainer van de tegenpartij
die niet reglementair wisselde (twee jongens speelden niet of slechts één quarter mee), en
je hebt alle elementen voor een doemscenario. Al dient ook gezegd dat aan het
eind van intense voetbalmaanden de citroen enigszins uitgeperst raakte én er met
SV Anzegem een sterke tegenstander in de andere hoek van de ring stond. Té veel
bergen om te beklimmen dus, zou snel blijken.
Het regende afzeggingen, Raf M. werd inderhaast nog van overgeheveld van de
tweedejaars-selectie om Wout D., Agon, Wout M., Ardi, Andi U., Mauro, Mathis, Raf V., Léon, Rhune N. en Ruben
toch één wisselmogelijkheid te bieden in de zware opdracht in
Zuid-West-Vlaanderen. Tielt startte de
eerste helft met wind in de rug en kon af en toe gevaarlijk zijn door de
snelheid van Léon uit te spelen. Helaas bleek die ene rood-gele verdediger nog
net iets sneller.
Toch was het vooral de thuisploeg die aanspraak kon maken op een
voorsprong. De Kanaries toonden
evenwel veel karakter en gooiden alles in de strijd om dat ene broodnodige punt
te verdedigen dat rang 2 altijd veilig stelde. Keeper, verdediging en middenveld: iedereen speelde goed in blok,
loerend op een kans om uit te breken via Rhune N., Léon en/of Ruben.
De 0-0 bij de rust was een half mirakel, Wout D. en zijn defensie
konden halfweg terugblikken op mooi kunst- en vliegwerk om de nul vast te
houden. Tegelijk voelde je toen al dat het tegen de wind in heel moeilijk zou
worden. Zodra de 1-0 geïncasseerd werd, bleek het doek dan ook gevallen. Een
door de wind gedragen hoekschop waaide over Wout D. via het lichaam van een
tegenstander binnen: een frommelgoal, maar ontegensprekelijk verdiend voor de
gastheren.
Het kalf was verdronken, de veer gebroken, het vat af: hoeveel spreekwoorden
zijn er om de toestand van de moegestreden eerstejaars te beschrijven? Het bleef eenrichtingsvoetbal en de Tieltse tegenstoten werden almaar
zeldzamer. Jeroen zette in de slotfase alles op alles in een poging om met een
driemansdefensie het tij ultiem te keren, maar verder dan wat lange ballen,
netjes opgeruimd door de lokale afweergordel, kwamen we niet. Tot overmaat van
ramp werden de risico’s afgestraft. Op de tegenaanval kon Anzegem de kloof
verdubbelen: 2-0 en boeken toe.
Tielt moest de beoogde tweede plaats dus laten aan Anzegem, dat
het zilver vierde alsof het net de wereldbeker had veroverd. Een en ander maakte meteen ook duidelijk waarom er een beetje gefoefel
was met scheids en wisselspelers. Een zure appel voor de U15 die op een
gedeelde derde plaats in de feiten ook nog Dentergem met een iets beter
doelsaldo moesten laten voorgaan.
De uitkomst mag dan wat minder zijn dan lange tijd verhoopt, de
beresterke eerste ronde van de eerstejaars in het 11-tegen-11 spelletje blijft
als een paal boven water staan. Aanvankelijk werd wat leergeld betaald, daarna
volgde een ronduit superieure reeks met niet alleen 25 op 27 maar ook vaak
voetbal om duimen en vingers bij af te likken.
Op het einde zaten onze U15 wat door de beste krachten heen en
werden sleutelspelers node gemist: kan gebeuren. Met deze tussentijdse balans kan je alleen
maar tevreden zijn en dus… vol goede moed op naar nieuwe avonturen na nieuwjaar! Met opgeladen
batterijen kunnen onze favoriete geelhemden er dan opnieuw vol voor gaan. Proficiat aan spelers en staf, en
ook de trouwe schare faire supporters van de eerstejaars. Tot ziens in 2019. (kvl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten